George Herbert Queensland (Aylesbury, 5 maart 1826 - York (North Yorkshire), 30 september 1898) was een
Fotoportret van Queensland uit 1895
Kanaaleilands violist en musicus. Queensland geldt internationaal als een van de grotere violisten van de 19e eeuwse Romantiek.
Levensloop[]
Jeugd[]
Queensland werd geboren te midden van een muzikale familie in het landelijke Aylesbury. Vader Herbert was pianist, moeder Sarah was zangeres en violiste. De liefde voor klassieke muziek werd hem zodoende op jonge leeftijd bijgebracht. De jonge George had een grote voorliefde voor het vioolspel, in tegenstelling tot zijn vader die hem maar al te graag de beginselen van het pianospel onderwees.
Violist[]
Bij het overlijden van zijn grootvader erfde George diens kostbaarste bezit, een Stradivarius die al jaren eigendom van de familie was. Hijzelf was ook violist en had het instrument van een adellijke familie gekocht die in de schulden zat. Dankzij intensieve zelfstudie verkreeg hij een beurs van het King's College, alwaar hij zijn viooltechniek kon verfijnen. Vanaf 1849 huurde hij een appartement in Londen en ontmoette hij vele beroemdheden van de Engelse muziek. Zo werkte hij samen met Henry Smart, William Henry Monk en John Ellerton. Hij beëindigde een stormachtige relatie met een Engelse operazangeres nadat bleek dat zij zwanger van hem was. Queensland nam de wijk naar Italië en maakte te Genua kennis met Nicollò Paganini. Enkele jaren later was hij in Scandinavië te gast op een concert van de gevierde Ole Bull.
In Genua trouwde hij met de vier jaar jongere Italiaanse Giulia Montecelio. Na een tijdje door Europa te hebben rondgetrokken vestigden zij zich in 1858 in het ouderlijke huis te Aylesbury. Drie van de vier kinderen die het paar kreeg werden er geboren. Queensland trad evenwel voornamelijk in het buitenland op: Engeland, Ierland, Frankrijk, Nederland, Duitsland en zelfs de Verenigde Staten maakten kennis met zijn muzikale genie. In het thuisland was hij een vaste gast tijdens kerstvieringen in de kathedraal van Aylesbury, speelde hij op het jubileumconcert voor Lord Charles en bij de inhuldigingsceremonie voor de Markiezin in 1891.
Later leven[]
Naast muziekliefhebber was Queensland ook een liefhebber van wijn. Vooral Moezelwijn en ook wijn uit de Elzas behoorden tot de flessen die hij steeds voor zichzelf en zijn gasten had klaarstaan. Meermaals werd hij gewezen op het hoge alcoholverbruik, maar ondanks alle waarschuwingen veranderde dit weinig tot niets. De Kanaaleilandse journalist Westland schreef daarover: "De drankzucht belet dat hij nog helder kan musiceren (...) en dat zijn gedachten langzaam maar zeker een tot dichte mistwolk worden...". In 1895 vestigde het gezin zich in een landhuis te York, alwaar er vele gasten werden ontvangen. Er werd viool gespeeld, maar er werden geen nieuwe werken meer gecreëerd. Een levercirrose drie jaar later, een gevolg van het overmatige drankverbruik, werd Queensland uiteindelijk fataal. Op zijn verzoek werd hij in de kathedraal van zijn geboortestad begraven. Op het grafmonument zijn nog steeds een bronzen viool en strijkstok terug te vinden.