Kambadoriaanse vlag
Sattelietfoto van de Kambadoriaanse Eilanden.
Feiten
| Officiële naam: |
Independent Republic of Cambador / República Indepentiente de Cambadòr |
| Oppervlakte: |
903,64km² |
| Tijdzone: |
UTC -2 |
| Staatsvorm: | Republiek |
| Staatshoofd: | |
| Volkslied: | The Will Shall Conquer |
| Nationale feestdagen: | 4 november |
| Inwoners: |
3.011.445 |
| Bevolkingsdichtheid: |
3332,57/km² |
| Hoofdstad: | Vernacier City |
| Talen: | Engels(64,11%), Spaans(25,18%), Italiaans(2,6%), overige talen(8,11%) |
| Universiteiten: |
Meñanda de Neira University, Universidad de Cambro,
|
| Politieke Partijen: |
-JEC (Junta Espagnol de Cambadòr) -EDCC (English District Coucil of Cambador) |
| BNP: |
$ 28.396.000.000 |
| BNP/hoofd v.d. bevolking: |
$9429,36 |
| Munteenheid: |
Canazura-Dollar (CAD) (€0,32) |
| Uitvoer: |
Marmer, basalt, staal, tropische vruchten |
| Invoer: | Granen, technologie, werktuigen |
| Voornaamste handelspartners: | VS, EU, Marokko |
| Lid van: |
VN (1964) en de NAVO (1961) |
Geschiedenis
Zie Geschiedenis van Kambador voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Over het algemeen wordt aanvaard, dat de Spaanse zeevaarder Juanez Canazura (1420-1484) de ontdekker is van de Kambadoriaanse eilanden. Hij kwam in 1447 aan bij Isla de Tijeras, een oostelijk eiland van Kambador. Hoewel hij in dienst was van de Spaanse koning, hield hij zijn ontdekking voor zizchzelf. Hij stichtte zijn eigen staatje op de eilanden Isla de Tijeras, Saint Chad en Isla Canazura. Helaas hield dit niet lang stand. De Spanjaarden ontdekten de eilandengroep in 1467 alsnog. Twee jaar later werd het landje op Canazura veroverd. Canazura vluchtte naar Drake Island, waar hij later alsnog gevangen werd door de Spanjaarden. Hij stierf in 1484 in een Spaanse kerker in de stad San Moreno. Veel Kambadorianen zien hem nog steeds als een volksheld en de ware stichter van het land.
Hierna was Spanje de baas over Kambador. In het begin stelden de eilandjes niet zo veel voor: de bevolking was klein, en het grootste deel van het land bestond uit wouden. Er waren slechts enkele kleine dorpjes waarin de kolonisten leefden. Tot er aan het eind van de zestiende eeuw ineens diamant werd ontdekt in het zuiden van Kambador. De Spaanse kolonisten investeerden fors in het gebied en lieten er goede wegen, gebouwen en kerken aanleggen. Er kwamen steeds meer mensen naar Kambador, want naast de beloofde rijkdom die een diamantvondst opleverde, werd er ook marmer gevonden. En er waren akkers nodig om de groeiende bevolking te voeden. En havens om alles te transporteren. Aangetrokken door werk en rijkdom kwamen er tienduizenden mensen naar Kambador. Ook lag Kambador natuurlijk perfect tussen Europa en Amerika in. Het land verkocht op grote schaal voedsel en vers voedsel aan schepen die tussen de twee werelddelen voeren. Rond het begin van de negentiende eeuw waren de Kambadoriaanse Eilanden één van de meest welvarende gebieden ter wereld. De grote, rijke Kambadoriaanse bevolking wilde in deze tijd haar onafhankelijkheid. Er werden diverse oorlogen gevochten tussen Spanje en de Kambadoriaanse opstandelingen. Hoewel Kambador een aantal slagen wist te winnen, bleef Spanje aan de macht. De Verenigde Staten besloten in 1898 om Kambador te helpen. Ze versloegen de Spanjaarden en namen de macht op de eilanden over.
Het was een bloedige oorlog, waarbij meer dan 40.000 doden vielen en er veel schade aan gebouwen en monumenten kwam. In 1958 werd Kambador zonder al te veel problemen onafhankelijk van de VS. De nieuwe president, Carèl Parbulas, wilde het Kambadoriaanse grondgebied uitbreiden. Hij liet zijn soldaten sturen om kolonies te veroveren in Venezuela, West-Afrika en nabij Groenland. Maar al snel werden de Kambadoriaanse troepen daar verslagen en werd het gebied teruggegeven aan de oorspronkelijke eigenaar. Hierop volgden maatregelen, zoals verkleining van haar territoriale wateren. De Kambadoriaanse regering deed nog wel een voorstel om samen met , de Canarische Eilanden en de Kaapverdische Eilanden een nieuwe staat op te richten: de Verenigde Atlantische Eilanden (UAI). Dit gebeurde echter niet. Sinds de onafhankelijkheid van de VS daalt de Kambadoriaanse economie nog steeds.De munteenheid, de Canazura-Dollar, wordt minder waard en het land moet veel voedsel inkopen voor haar veel te grote bevolking.
Geologie
Het eilandenrijk Kambador bestaat uit 38 eilanden en nog wat rotspunten en zandplaten die samen zo’n 904km² groot zijn. Tien van deze eilanden zijn bewoond. Veruit het grootste eiland is Alyzanos, met een oppervlakte van 743km². Op Alyzanos liggen steden als Europa, San Moreno New Miami en de hoofdstad Vernacier City. Het bestaat uit lange stroken land die met elkaar verbonden zijn. Ten oosten van het eiland liggen twee grote baaien: de Baya Amortiga en de Rodeara Bay. Op de oostelijke landtong van het eiland bevindt zich een hoog gebergte, met toppen tot meer dan 900 meter. In het noorden vindt men prachtige bossen.
Ten noorden van Alyzanos ligt een eilandenboog die ook bij Kambador woont. Deze eilanden zijn met oppervlaktes van rond de 20 vierkante kilometer wel veel kleiner dan het hoofdeiland. Deze eilandenboog sluit aan de noordkant aan op de Chain Islands, een groep langwerpige zandeilanden.
De Kambadoriaanse Eilanden zijn gevormd door onderaardse vulkaanerupties in het Atlantisch gebied. Het hoofdeiland Alyzanos is weer anders gevormd. Het eiland bestaat eigenlijk uit twee zeer oude caldera’s. Door de stijging van de zeespiegel liepen deze onder water. Alyzanos is als het ware de rand van deze caldera’s die nog boven het water uitsteekt. Hoewel deze twee caldera’s (vulkanen) al zeker twee miljoen jaar niet zijn uitgebarsten, zou het maar zo kunnen dat één van de twee weer actief wordt. Als dit zou gebeuren, zou de baai die nu vol water staat wel eens een groot stuk nieuw land kunnen worden. Maar dat weegt natuurlijk niet op tegen de gevaren. Het eiland zou dan namelijk één grote geiser zijn. Kokend water zou overal rondsproeien en steden verdwijnen onder de modderstromen…
Klimaat
Op de Kambadoriaanse Eilanden heerst een Middellandse -Zeeklimaat. Het is er in de zomer zo’n 24 graden, in de winter ongeveer vijf graden kouder. Door de hoge luchtvochtigheid in het gebied ligt de gevoelstemperatuur altijd iets lager. Door de koude golfstroom die langs de eilanden gaat, is het zeewater altijd lekker verkoelend. Dit trekt zowel toeristen als de lokale bevolking aan, de stranden zijn er dan ook het hele jaar door gevuld. Boven de Kambadoriaanse Eilanden is het eigenlijk zelden bewolkt. Slechts af en toe trekt er eens een tropische storm over Kambador. Maar als dit gebeurt, gaat het vaak ook meteen keihard tekeer.
Natuur
De Kambadoriaanse Eilanden zijn landschappelijk zeer afwisselend. Van de drukke hoofdstad Vernacier City op de zuidpunt van het eiland Alyzanos tot de kale zandplaten van de noordelijke Chain Islands. De eilanden zijn begroeid met Mediterrane vegetatie, en het zogenaamde laurisilva-bos: gevormd door vooral laurierbomen. Deze bossen komen alleen op de eilanden ten westen van Afrika voor. Het Taylor Woods Nationaal Park is een goed voorbeeld van zo’n laurisilva-bos in Kambador. Deze laurisilva staat op de UNESCO- werelderfgoedlijst. Wat verder ook opvalt, is dat met name Alyzanos relatief vlak is in vergelijking tot andere eilanden in de regio. Slechts in het oosten vindt men ruig gebergte, met toppen tot meer dan 900 meter hoog. Dit is het dunner bevolkte deel van het eiland. In het noordwesten ligt ook een prachtig gemengd landschap, met Mediterraanse wouden en landbouwgebied door elkaar heen.
Demografie
De bevolking van de Kambadoriaanse Eilanden bestaat vooral uit een mengeling van de afstammelingen van Spaanse kolonisten en Noord-Afrikanen. Deze groep wordt ‘mesclas’ genoemd, en beslaat 39% van de bevolking. Verder worden de eilanden bewoond door afstammelingen van Spanjaarden (20%), Italianen (4,3%), Portugezen(2,7%), Marokkanen (5,3%) en Amerikanen (3,5%). Het overige deel van de bevolking bestaat vooral uit Afrikanen.
Economie
De belangrijkste inkomstenbron van Kambador was lange tijd de handel in marmer. Dit gesteente wordt nog steeds fors gewonnen op Alyzanos en de Islas del Diablo. Per jaar wordt er voor zo’n 7 miljoen dollar aan marmer gewonnen. Helaas begint de marmervoorraad van de eilanden op te raken. De regering heeft al diverse andere marmervoorraden proberen te vinden, maar zonder groot succes. Tegenwoordig wordt er vooral basalt geëxporteerd. Dit gesteente werd lange tijd als restafval gezien bij de marmergroeven. Het land heeft er dan ook tonnen van in de grond zitten. Ook is er ijzererts ontdekt diep in de ondergrond van het eiland Alyzanos. Het is echter niet winstgevend om het naar boven te halen, aangezien het zich erg diep in de grond bevindt. Ook uit de functie die Kambador lange tijd had als tussenhaven worden nu geen inkomsten meer gehaald. Slechts af en toe stopt er nog eens een cruiseschip. Lokale boeren verbouwen tegenwoordig steeds meer exportwinners als ananas en mango’s. Dit levert zo’n $30.288.000. Het gaat natuurlijk wel ten koste van de Kambadoriaanse voedselvoorraad. De regering moet dan ook jaarlijks voor meer dan 150.000 ton aan voedsel inkopen. Dit kost de regering ongeveer $41.568.000 miljoen per jaar. De regering koopt uitsluitend graan in omdat het zo goedkoop is. Vrijwel al dit graan komt uit de VS.
Gelukkig heeft Kambador in de loop der tijd wel een goudvoorraad op weten te bouwen. Het land bezit ongeveer 13.000 kilo goud. Dit bestaat voor het grootste deel uit goud dat de Spanjaarden ooit aan de lokale bevolking betaalden voor goederen zoals vers voedsel of water. Dit kochten ze in op weg naar Amerika. Ook is er veel goud verruild voor Kambadoriaans marmer. Kambador heeft ook nog voor 10.000 kilo aan zilver uit deze tijden.
Politiek en bestuurlijke indeling
Sinds Kambador in 1958 onafhankelijk werd van de VS, is er in het land al het nodige aangepast. Om te beginnen zijn er in Kambador twee politieke partijen: de JEC (Junta Espagnol de Cambadòr, de Spaanstalige regering) en de EDCC (English District Council of Cambador, de Engelstalige regering). Beide zijn om de beurt voor vier jaar de baas in het land. Hoewel dus vaststaat welke partij wanneer de baas is, mag de bevolking wel stemmen. Men stemt hier op plannen: de politieke kopstukken van elke partij stellen samen tien verschillende plannen op over hoe Kambador de komende vier jaar geregeerd moet worden. Daarbij zit altijd het plan dat men vorig jaar heeft gekozen, zodat het totaal op elf plannen komt. Dit gebruik is vermoedelijk overgewaaid uit de Spaanse tijd. Men kon toen namelijk niet kiezen wie het land zou besturen, maar wel met ideeën komen.
Hieronder zie je de bestuurlijke indeling van Kambador. Het land is verdeeld in tien staten, die weer in dertig staten zijn onderverdeeld. Aan het hoofd van elke staat staat een 'Virrey'.
Het district Muel is echter een geval apart. Als Engelstalige enclave binnen een Spaanstalig gebied. Meteen al bij de herindeling van de comarcas (provinciën die door de Spanjaarden waren ingevoerd) in 1960 wilde Muel een eigen staat zijn. Vanwege de kleine omvang van het gebied werd toch besloten van Muel geen staat te maken, maar een district (deel van een staat). In 1973 kwam een lokale politicus, Marco Sabrusèl hiertegen in opstand. Deze man heeft ondanks alles toch veel voor Muel betekend. Zo heeft het district nu eigen territoriale wateren . Marco was ook de eerste die voor hereniging met de VS vocht. Hij wilde van Muel weer een eilandgebied van de VS maken. Nog steeds willen veel inwoners van het gebiedje dit. Tegenwoordig is de radicale politicus Antonio Nidombra populair in Muel. Hij pleit onder andere voor gebiedsuitbreiding, en eist het gebied ten oosten van Muel op, dat nu nog bij het district Costa Barana hoort. Ook het 100 meter brede paadje dat Muel scheidt van de noordwestkust wordt geclaimd door Nidombra. Hij probeert dit onder andere te bereiken door de inwoners hier gratis Engels te leren.
Defensie
De hoogste rang in het Kambadoriaanse leger is die van Generaal. Deze generaal is tevens minister van Defensie. Hij kan, met steun van de president en het volk, een land de oorlog verklaren. Op de Kambadoriaanse eilanden staan kazenes in Wingerland, op Cross Island en op Greater Chain. In Kambador moeten alle mannen die 18 jaar zijn geworden zich melden bij de kazerne in Wingerland. Hier krijgen ze een drie maanden durende opleiding, waar ze onder andere leren hoe ze met wapens om moeten gaan en in een oorlogssituatie overleven. Na deze drie maanden kunnen ze weer naar huis. Wel moeten ze elke twee jaar één dag terugkomen om hun kennis bij te houden. Wanneer de regering het nodig vindt, bijvoorbeeld bij een oorlog, worden de dienstplichtigen weer opgeroepen om het leger te dienen. Zo heeft de Kambadoriaanse regering nog in 1960 besloten om met dienstplichtige soldaten kolonies te veroveren in allerlei werelddelen. Verder heeft Kambador ongeveer 2.500 beroepsmilitairen in dienst. Deze onderhouden de wapens en voertuigen en bewaken het Kambadoriaanse territorium. Kambador heeft zo’n 400.000 vuurwapens liggen. Deze worden onderhouden door het beroepsleger, en in oorlogstijd aan de dienstplichtigen uitgedeeld. Maar indien nodig mogen ook andere overheidsinstanties, zoals de geheime dienst en de politie, deze opgeslagen wapens lenen. Hieronder staat een overzicht van het materiaal en de voertuigen die het Kambadoriaanse leger tot hun beschikking hebben:
Geweren
-Uzi 250.000x
-Thompson submachine gun 15.000x
-AK-74 80.000x
-M 16 45.000x
-M107 5.000x
-M24 5.000x
Vliegtuigen&helikopters